“De opbaring was heel mooi, warm, huiselijk. Vogels waren te horen, er was stilte.”

Beste Debbie, via deze mail willen Henk en ik je nogmaals bedanken voor je tomeloze inzet, je geduld, maar vooral de rust en warmte waarmee je ons als gezin begeleid hebt tijdens de uitvaart en crematie van mijn vader.

Het was een intensieve week. Er was verdriet, dankbaarheid en we hebben gelachen. Verdriet en plezier liggen vaak dicht naast elkaar. Maar ook mijn complimenten hoe mijn vader opgebaard lag in de kamer. Heel mooi, warm, bijna of misschien gewoon echt huiselijk. Vogels waren te horen, er was stilte.

De ongedwongenheid om zomaar even te gaan kijken, kopje koffie met altijd iets lekkers erbij in de warme en gezellig ingerichte kamer of in de tuin vond ik erg bijzonder (ik had het mijn moeder ook erg gegund, maar ook zij lag heel mooi opgebaard, hoor).

De kaart, het afscheidskaartje, de liturgie, de bloemenpilaar, het Woldhuis…alles klopte. Ik heb diepe bewondering hoe jij dit alles zo wist te regelen, in alle rust, samen met deze toch wel ‘drukke’ familie. Ook vond ik het erg fijn om eerst de uitvaart te hebben en de volgende dag de crematie. Aan de ene kant vraagt het veel van de nabestaanden, jullie, maar aan de andere kant heeft het ook iets moois. Geen stress en op beide dagen is er tijd, aandacht en rust om op een goede manier afscheid te nemen.

Je laat weten dat er een mogelijkheid is voor een eindgesprek. Wij, Henk en ik  staan daarvoor open. ( ik weet niet of mijn zus en haar man hier ook behoefte aan hebben, maar dat laat ik aan hen over ) Misschien wel fijn om even een kop koffie te drinken? Henk en ik zijn zaterdag a.s. in Apeldoorn. Misschien is er dan een mogelijkheid om elkaar te zien, te spreken? Ik lees graag van je.

Met vriendelijke groeten, Henk en Margriet