Marinka de Haan
Toen ik tweeëntwintig was verloor ik mijn vader.
Hij overleed in het ziekenhuis aan de gevolgen van kanker.
Eenmaal thuisgekomen, kwam de inderhaast gebelde uitvaartverzorger en in korte tijd werd de uitvaart vakkundig geregeld.
Wij zijn er verder nauwelijks nog bij betrokken geweest en mijn vader heb ik niet meer gezien.
Die uitvaart was zo onpersoonlijk dat ik daar jaren later nog mee rondliep en de gevoelens van onvrede heb ik pas een plaats kunnen geven toen ik de opleiding voor uitvaartverzorgster ging volgen.
Inmiddels heb ik bijna twintig jaar mijn eigen kleinschalige uitvaartonderneming en voor sommigen klinkt het misschien raar, maar daar ben ik nog iedere dag heel blij mee. Het is heel fijn om families te kunnen helpen en inspiratie te geven bij telkens weer een heel ‘eigen’ afscheid.
het Afscheidshuis
In het voorjaar van 2019 is er een lang gekoesterde wens uitgekomen en heb ik samen met mijn man ons eigen afscheidshuis geopend. Hier kunnen we nog beter onze filosofie uitdragen door families in een huiselijke , warme sfeer te ontvangen. Als thuis opbaren om een bepaalde reden niet kan hebben we hier een prachtig alternatief.