“Je maakte ons duidelijk dat het ónze viering was”

Dag Marinka,

Het is al weer ruim een week geleden dat wij Wil op Heidepol hebben begraven. Hoewel ik je aan het eind van die middag al bedankte voor de wijze waarop je ons had begeleid, wil ik dit graag ook nog eens schriftelijk doen.

Wat ons direct bij het eerste contact opviel was de informele wijze waarop je die voor ons zeer emotionele gebeurtenis aan de orde stelde. We voelden ons meteen op ons gemak. Je vertelde ons wat ons te doen stond en begreep heel snel waar het ons om ging: echtheid.

De uitvaart is verlopen op een manier die we ons vooraf niet hadden kunnen voorstellen. Geheel in de geest van Wil, zonder opsmuk en gaande over de essentie van ons samenleven: er voor elkaar zijn. Gewoon liefde.

Je hebt daar vanaf het begin aan bijgedragen, door ons duidelijk te maken dat het onze viering was, die wij onze eigen vorm konden geven. Die ruimte hebben we ook genomen en heeft daarmee kunnen leiden tot dit ook voor ons zo indrukwekkende afscheid.

Er lag geen druk op en je al aangekondigde “minimale aanwezigheid’, gedurende de gehele plechtigheid, was precies wat nodig was om het geheel “van ons” te maken. We zijn daarmee ook zo dicht mogelijk bij Wil gebleven.

Op weg naar het graf, lopend in die grote open ruimte naar de bosrand, gaf die druilerige grijze middag aan die stille tocht zelfs iets magisch mee.

“Dat al wat sterft zal bloeien”, was de titel van het gedicht, uitgesproken door mijn zoon als laatste groet bij haar graf, omzoomd met die prachtige bloemengroet. Zo heeft ze het bedoeld en zo heeft ze het ook doorgegeven. Passender kon niet.

De ontmoeting -als condoleance-, die ik met enige scepsis had tegemoet gezien, verliep zoals je het mij had toegelicht. Bovendien was de sfeer vanaf het begin dusdanig, dat ik de meeste gasten al vooraf de hand had kunnen drukken. Bij het afscheid nemen kregen wij veel waardering voor de wijze waarop wij dit afscheid hebben gevierd en de informele sfeer en heel warme sfeer, heeft veel indruk gemaakt. Het heeft ons opnieuw gesterkt.

Marinka, we hebben het met elkaar mogen doen. Mede namens mijn familie, ben ik jou daar zeer erkentelijk voor.

Met een hartelijke groet, Kik